de week verder en de eerste terugkomdag

Na de revalidatiedag van gisteren doen we het vandaag wat rustig aan. Een experiment Ik heb buiten in de tuin via de GSM met Reina op de vaste lijn gesproken dat lukte goed, ook mijn dochter gebeld met het vaste toestel zij heeft een zachte stem dus dat lukte maar net ik blijf nu nog wel een beetje bang voor de telefoon, maar ook dat zal zich waarschijnlijk verder ontwikkelen maar kan nu wel eventueel een noodoproep doen en daar ben ik alweer heel blij mee. Ook heb ik begrepen dat er nog extra aandacht aan gegeven wordt tijdens de revalidatie.

Alles begint alweer routine te worden de dagelijkse dingen nemen inmiddels alweer de overhand soms ineens nieuw geluid en natuurlijk trouw de oefenmomenten waarin wij proberen een beetje afwisseling in te bouwen.

Dit weekend kwam onze kleindochter logeren voor het laatst toen Opa nog niets hoorde. Nu na drie weken met de processor kon ik haar duidelijk verstaan dat was voor die wel vaak anders en omdat zij het leuk vond heb ik zondag met haar een oefenmoment gedaan wij vonden het allebei leuk.

Na de lunch een bezoek gebracht aan een hobbybeurs en enkele voor ons bekende standhouders gesproken dat ging geweldig sommige waren dan ook onder de indruk van het resultaat en dan moet de echte vuurdoop a.s. weekend nog komen als we zelf de hele dag op een hobbybeurs Artistieke Handen staan en ik daar weer ga glasgraveren.  Maar deze week is er nog genoeg te beleven woensdagmorgen controle bloeddruk bij de huisarts en dan de eerste terugkomdag in Nijmegen, donderdag een gesprek bij de GGMD en dan zaterdag nog een dagdeel op de contactdag van de stichting Plotsdoven, dus allemaal nieuwe mensen en andere stemmen, daarna alles gereed maken voor zondag.

De eerste terugkomdag

De eerste terugkomdag is wat minder lang dan een revalidatiedag maar toch nog 3 en half uur, afregeling alles is weer flink omhoog geschroefd mijn hersenen pakken het allemaal vrij snel op nu weer even wennen aan deze instelling en de hoortraining bestond vandaag uit telefoontraining eerst uit proberen welke ervaring ik prettig vond alleen de hoorn, alleen de luidspreker of hoorn met ringleiding,  daarna moest ik de zinnen na zeggen die in een andere ruimte door de revalidatietherapeute op een andere telefoon gezegd werden en bij mij uit de hoorn van het telefoontoestel kwamen, het was best nog lastig, maar ook weer niet slecht. 
Dus blijven oefenen dan zal het ook steeds beter gaan.  Inmiddels is het alweer een maand geleden dat de processor op het implantaat is aangesloten, wat gaat de tijd toch snel aan de andere kant is het al niet eens vreemd meer, het voelt of dat het altijd al zo was. Al is het een bijzondere tijd geweest iedere week een keertje richting Nijmegen voor de revalidatie, waarvan ik het gevoel heb dat ik dat ga missen, maar ook emotioneel elke keer bij het beleven  en ontdekken van de nieuwe geluiden, met dag groeit nu mijn zelfvertrouwen, want nadat ik dit jaar boventallig werd en nu moet rondkomen van een ww uitkering, ben ik op zoek gegaan naar verbetering van mijn financiële situatie en zelfs weer gaan solliciteren misschien maak ik nog een kansje op een parttime baan, dan hou ik nog wat tijd over voor mijn hobby en kan het misschien verder gaan invullen met wat vrijwilligerswerk. Voorlopig is het intensieve begeleidingsprogramma in Nijmegen op een laag pitje gezet pas 3 december als er tussentijds geen problemen zijn is er weer een terugkomdag en moet het nu even op eigen kracht gaan doen.
 

Wij zijn het hele CI team Nijmegen veel dank verschuldigd dit getuigd het bovenstaande, maar ook mijn eigen vooruitziende blik, want Ik had op het OPCI forum de volgende slogan gemaakt!

DOOF MAAKT JE ONZEKER, MET EEN CI GAAT DAT BESLIST WEER BETER.

Ik hoop met deze blog en mijn verhaal andere mensen te kunnen overtuigen dat een CI implantatie je een stuk levenskwaliteit en zelfstandigheid teruggeeft die je in mijn geval jaren hebt moeten missen. Natuurlijk blijf ik doof, want zonder CI hoor ik immers niets maar ik ben zeer gelukkig met wat ik nu allemaal alweer hoor en ben nog maar aan het begin en het is erg prettig voor zowel Reina als mij dat ik nu wat minder afhankelijk ben en dat niet alles steeds herhaald hoeft te worden, dat is voor een partner best zwaar.

De Tinnitus zal misschien verder afnemen, zoals nu al een beetje het geval is, maar de brom is nog steeds hoorbaar met maar vooral zonder de CI processor, maar dit kan ook nog wel maanden duren heb ik begrepen het slakkenhuis moet ook wennen aan de elektroden die er nu in zitten.  Als er ontwikkelingen zijn in de toekomst, dan zal ik deze zeker op de blog bijschrijven en natuurlijk ook de volgende terugkomdag.